Bij mijn vorige blogpost is de e-mail niet verstuurd, dus het kan zijn dat je mijn vorige verhaal gemist heb. Klik hier om dat alsnog te lezen!
Na twee uur treinreizen van Poughkeepsie naar New York arriveerde ik op Grand Central Station en was ik meteen in het hart van het centrum. Het was bijzonder om daar Stacey ineens te ontmoeten, ze was in New York om te werken voor een VN conferentie. Stacey verbleef in een luxe hotel naast/in Grand Central en ik kon mijn fiets daar tijdelijk parkeren omdat ik pas ’s avonds bij mijn accommodatie terechtkon. Net als in Boston dacht ik ’s middags even door de hele stad te wandelen. Onbegonnen werk, New York is veel en veel te groot. Wát een gigantische stad. Het zijn oneindige avenues met flats en wolkenkrabbers, erg indrukwekkend. Ik ben aan het eind van de middag door Central Park naar Times Square gelopen. Het voelde surrealistisch om daar te lopen. Nadat Stacey klaar was met werken spraken we af op Times square, waar we op een A-locatie een drankje hebben gedaan. Het bleek achteraf jammer genoeg het enige moment waarop we elkaar hebben gesproken. De volgende dagen moest ze de hele dag werken en ’s avonds is het er niet meer van gekomen. Rond middernacht fietste ik van Grand Central naar mijn accommodatie in hartje China Town, in het zuiden van Manhattan. Hier ontmoette ik Eric ontmoette. Eric komt uit Michigan, heeft gestudeerd in New-Hampshire en woont en werkt nu een aantal jaar in New York als business consultant.
De eerste volle dag in New York heb ik echt de toerist uitgehangen. ’s Morgens heb ik mijn hop-on-hop-off busticket voor 48 uur gehaald en ik heb vervolgens de halve dag in zo’n rode bus gezeten en geluisterd naar de historie van verschillende gebouwen. De bussen brengen je door bijna alle delen van de stad en er is genoeg te zien. Ik denk dat ik een overload aan informatie heb gekregen, want tijdens de laatste toer viel ik schaamteloos in slaap. Verder heb ik Wallstreet en een aantal Nationale musea bezichtigd.
Op deze foto kun je goed zien dat mijn reis nog maar net is begonnen
Na een apart Chinees ontbijt in een lokaal tentje met Eric ben ik naar de volgende bustoer gegaan: De Brooklyn toer. Wachtend op de vertrekkende bus ontmoette ik Emi, een Indonesische vrouw die voor een paar dagen in New York was, om vervolgens door te reizen naar de Niagarawatervallen en Californië. We raakten aan de praat en hebben na de toer geluncht en we hebben samen de gedenkplek van 9/11 bezocht, erg indrukwekkend. Emi was irritant verslaafd aan social media en wilde zichzelf met alles op de foto zetten om het vervolgens te delen op facebook. Ik bedankte voor een selfie met de 9/11 gedenkplek en zei dat ik het niet erg gepast vond om mezelf daarmee op de foto te zetten. Ze leek me niet te horen en ging vrolijk door met haar selfie-sessie. Aan het einde van de middag gingen we naar de top van het One World Trade Center (de vervanger van de twin towers). We hadden een perfecte dag en tijd uitgekozen, en we konden New York langzaam donker zien worden. Vanuit dit helikopterperspectief kun je goed zien hoe massaal NY wel niet is.
Na dit indrukwekkende uitzicht zijn we, samen met Eric, naar een lokale kroeg gegaan waar heel fanatiek voor de basketbalploeg uit Michigan werd gejuicht. Er is op dit moment een toernooi gaande met teams van hogescholen, March Madness heet het. Eric vertelde me dat het ontzettend populair is in Amerika en dat er velen miljoenen mensen naar kijken.
Emi en ik hebben ‘s morgens afgesproken om richting het Vrijheidsbeeld te gaan, daar hadden we gisteren tickets voor gekocht. Omdat Emi ze eerder had gekocht dan ik, had zij ook toegang tot de sokkel van het Vrijheidsbeeld, inclusief een klein museum. Ik was daar te laat voor, maar wist me gelukkig naar binnen te bluffen. Per dag mogen er maar een paar honderd mensen van de sokkel daadwerkelijk het Vrijheidsbeeld beklimmen, dat moet je maanden van tevoren reserveren. Het is nu al uitverkocht tot begin augustus. Nadat we Lady Liberty van dichtbij hadden bewonderd ging de veerboot door richting Ellis Island, de plaats waar vroeger miljoenen immigranten het land binnenkwamen. In een register had ik opgezocht of ik toevallig verre familie had die ooit hun geluk hadden beproefd in Amerika. Geen hits…, saai! Nadat we weer op ‘het vaste land’ waren aangekomen nam ik afscheid van Emi. Ik wilde een paar dagen vooruit gaan plannen, want ik zou de volgende dag gaan vertrekken en ik had nog geen plan. De laatste avond ging ik uit eten met Eric en twee vriendinnen van hem. Ik begin het eten met stokjes onder de knie te krijgen, ironisch om dat in New York te leren.
De volgende morgen bedankte ik Eric voor de geweldige tijd in New-York. Ik vertelde hem dat ik voor mijn gevoel, naast de toeristische attracties, echt een goed beeld heb gekregen van hoe het is om in NYC te leven, in ieder geval in China Town. Hij vertrok rond 7 uur, ik niet veel later. Mijn plan was om de veerboot naar Belford te nemen om zo op een comfortabele manier de drukte te ontlopen. De informatieborden bij de kade klopten van geen kant en ik nam de verkeerde boot. Ik kon nog maar net de laatste ochtend-veerboot pakken richting Belford. Ik werd hartelijk ontvangen in de verkeerde veerboot door Kevin en Illario. Een geluk bij een ongeluk: Kevin kon me daardoor (met uitrusting) op de foto zetten met de New-Yorkse wolkenkrabbers op de achtergrond, een prachtherinnering!
Op de juiste veerboot helaas wel een van mijn wanten verloren, maar laten we ervan uitgaan dat ik die niet meer nodig zal hebben. Ik had een flinke wind mee en had achteraf makkelijk in één dag naar Philadelphia kunnen fietsen, ik heb uiteindelijk mijn tent opgezet in het laatste natuurpark voor de echte drukte weer begon (Rancocas State Park). De volgende dag ben ik naar Philadelphia gefietst. Daar verblijf ik de komende twee nachten bij een comfortabel airbnb adres.