Washington – Orangeguyonabike

Het laatste stukje oostkust

De echte winter is eindelijk achter de rug. Na een bezoek aan Philadelphia en Washington D.C. verlaat ik de oostkust en ga ik richting het Zuidwesten met het eerste serieuze klimwerk voor de boeg: De Blueridge Parkway. Het zal vast peanuts zijn vergeleken de bergen die me in Zuid-Amerika nog te wachten staan, maar een berg is een berg.

De Airbnb locatie in Philadelphia was prima, ik kon vanuit het huis gemakkelijk naar de stad lopen. Ik had geen idee wat Philadelphia te bieden had, ik kende het eerlijk gezegd alleen van naam. Ik was verrast over de belangrijke rol die Philadelphia in de Amerikaanse geschiedenis heeft gespeeld, het is zelfs even de hoofdstad geweest, nadat hier de onafhankelijkheidsverklaring en de grondwet zijn getekend. ’s Middags ben ik naar een soort tentoonstelling geweest over de geschiedenis van het Amerikaanse geld en over het huidige banksysteem van de VS. Best wel interessant! De rondleiding door de independence hall was al uitverkocht, daar moest ik morgen voor terugkomen. Wel heb ik de wereldberoemde liberty bell gezien, waarvan ze niet eens weten of ie daadwerkelijk belde toen de onafhankelijkheid werd verklaard….

De volgende dag was mijn enige volle dag om in Philly te spenderen, en die heb ik goed besteed ook. Ik liep in een half uurtje naar het centrum van de stad. Overal waren weer van die sightseeing bussen, maar daar had ik deze keer even geen zin in. Ik heb meteen mijn kaartje bemachtigd om de Independence hall te zien, ik moest er alleen wel anderhalf uur op wachten. Die tijd heb ik gebruikt om naar de eerste bank van Amerika te gaan en ik heb ook de beroemde Carpenters house bezocht. De rondleiding door de Independence hall was zeer boeiend, best een gek idee dat hier de beslissing is genomen om als kolonisten onder elkaar verder te gaan, onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Na de rondleiding ben ik naar het Benjamin Franklin museum geweest, heb ik het gigantische stadhuis bezocht en (uiteraard) heb ik de bekende trap beklommen waar Silvester Stallone tijdens Rocky op rende.

Ik zag dat het NBA team van Philadelphia (de 76ers) tegen de New-York knicks speelde. Op de valreep kocht ik een kaartje die ik met veel pijn en moeite uitprintte in een gigantische bibliotheek. Ik heb persoonlijk niks met basketbal, maar ik vond het gaaf om een keer een NBA wedstrijd te hebben bezocht. Het was heerlijk Amerikaans. Het volkslied vooraf, elke niet speelseconde werd gebruikt om reclame te maken en er was veel over de top entertainment. Het halve stadion ging helemaal los tijdens de dance-cam momenten, hét moment om debiel te dansen en jezelf terug te zien op het scherm. Elke millimeter van de gang rondom het stadion was gevuld met vreettentjes, maar toch liepen er allemaal mensen in het stadion om je op je stoeltje te bedienen met suikerspinnen, bud light bier, cola of popcorn. Ik keek mijn ogen uit!

Het Wells Fargo Center, het stadion van de 76ers

De volgende morgen begon ik aan de eerste van de drie fietsdagen die me naar Washington D.C. brachten. Ik merkte op dat de buitenwijken in schril contrast staan met het historische centrum. Het zag er vrij verloederd uit. Aan het einde van de dag vond ik een prachtplek gevonden langs de kant van de weg. De weg was rustig, er kwam alleen af- en toe een paard en wagen (!) langs. Later hoorde ik dat dit de Amish waren. Er leven hier (Pennsylvania) relatief veel Amish, een bevolking die leeft zoals een paar honderd jaar geleden. Geen smartphone, geen computer, geen tv, geen auto, helemaal niks van alle technologische ontwikkelingen. Ik heb het helaas niet vast gelegd met m’n camera, maar tegelijkertijd is dat misschien ook gepaster.

De volgende dag koos ik er bewust voor Baltimore over te slaan, omdat ik van alle kanten hoor dat het een shithole is. Mijn route naar Washington ging wel een soort van door het centrum van de stad, en het werd me snel duidelijk dat ik de juiste keuze had gemaakt. Tijdens de 2 minuten waarin ik wat energiedrank kocht bij het tankstation werd ik benaderd door een lugubere gast die vroeg of ik wat cocaïne wilde kopen. Ik bedankte vriendelijk en fietste snel weer verder. Mijn perfect uitgestippelde plan was om route 29 te pakken, die zou me rechtstreeks naar het centrum van Washington brengen. Vrolijk maakte ik een foto van het bord. Camera weer in de tas en gaan! Dus niet! Fietsen bleken verdomme niet toegestaan. Dat werd dus helaas een lekkere omweg. De oorspronkelijke 75 werden er 110, maar ik haalde het net voor ’t donker. Ik ontmoette Robert, Claire en Elise. Hier zou ik twee nachtjes slapen en vervolgens een nacht bij een airbnb adres.

Op eerste paasdag ben ik naar het Centrum gelopen. Ondanks (of dankzij) Pasen was het best druk op en rond ‘The National Mall’, het gebied waarom alle bekende gebouwen staan; het witte huis, het Capitool, musea en alle herdenkingsmonumenten. Ik had een perfecte timing om de stad te bezoeken, want het was midden in het National Cherry Blossom Festival, een groot jaarlijks evenement om te goede band tussen de VS en Japan te vieren. Hieraan kun je goed zien dat het lente wordt. Net als in New-York was ik verrast over de grootte van alles. Ik besloot een driedaagse fietspas te nemen, ik had namelijk nog niet genoeg gefietst. Omdat de herdenkingsmonumenten 24 uur per dag geopend zijn, besloot ik ’s avonds langs alle monumenten te fietsen. Zeer indrukwekkende monumenten.

Iedereen moet natuurlijk even op de foto met die blossembomen

Het George Washington monument met op de achtergrond het Capitool
Op mijn tweede dag heb ik allereerst mijn spullen naar een airbnb adres verkast. Het was een soort hostel met stapelbedden, helemaal prima. Ik had vandaag de mogelijkheid om Donald Trump te bewonderen bij het Witte Huis, omdat vandaag de White House Easter Roll werd gehouden. Ik koos ervoor niet te gaan en uit te slapen, zo graag hoef ik hem ook weer niet te zien. Ik heb verschillende musea, het Capitool, een galerij en een botanische tuin gezien. Met mijn luchtvaartachtergrond was het natuurlijk onvermeidelijk om ook naar het lucht- en ruimtevaarmuseum te gaan. Hier staat het originele vliegtuig waarmee de gebroeders Wright de allereerste vlucht maakte. Slechts een eeuw geleden! ’s Avonds heb ik in een Michiganbar de finale van het March Madness toernooi gekeken, Michigan verloor helaas kansloos en in de tweede helft was het akelig stil in de kroeg.

En toen hield mijn fietsplan op. Ik wist dat ik naar Boston, New-York, Philadelphia en Washington D.C. zou gaan, maar daar hield mijn plan op. Zuid-Argentinië is nog steeds de stip op de horizon waarvoor ik elke dag fiets, maar de route erheen is open vanaf nu. ’s Morgens besliste ik in een uurtje over mijn plan voor de komende anderhalve week. Ik besloot richting het begin van de Blueridge Parkway te fietsen, een prachtige maar pittige route om te fietsen. Als ik ooit over het Andesgebergte ga fietsen, moet ik ergens een beetje klimervaring opdoen. Het heeft me drie prachtige fietsdagen, met even mooie kampeerplekken, gekost om bij dat begin te komen. Hieronder een paar foto’s om je een indruk te geven van de omgeving waar ik doorheen fietste.

Ik sta nu aan de start van de Blueridge Parkway. Er staat me met -6 en sneeuw nog een laatste shot vrieskou te wachten, maar dat overleef ik wel. Misschien wacht ik een extra dag voor ik aan deze route begin, want ik vermijd liever steile besneeuwde wegen.

The last part of the East Coast

The real winter seems to be finally over, I can almost state that spring has sprung. After paying a visit in Philadelphia and Washington D.C., I’m going to leave the East Coast and head towards the South-West. I have the first climb challenge ahead of me: The Blueridge Parkway. It will probably be peanuts compared to what awaits me in South-America, but a mountain is a mountain.

The airbnb location in Philadelphia was fine, I could easily walk to the city center. I had no idea what Philadelphia had to offer, I actually only knew it by name. I was really surprised whne I found it about the important role the city played in the US history and that it even was the capital for a decade. In the afternoon, I went to an exhibition called ‘money in motion’. It was about the history of the money in the USA and about The Banking System, pretty interesting! The tours through the Independence hall were already sold out for the day, so I had to come back for that tomorrow. I did visit the famous liberty bell, of which they don’t even know whether it actually rang when the independence was declared….

The next day was my only full day to spend in Philly, and I’ve spent it well. In half an hour, I was in the city again and immediately got myself a ticket for a tour through the Independence hall, although I had to wait for over an hour. In the meantime, I’ve seen the first bank of America, as well as the famous Carpenter hall. The tour through Independence hall was really impressive, it’s a strange idea that a group of bright people decided here to unite as colonists among each other (although in separate states/counties), apart from the United Kingdom. After this tour, I went to the Benjamin Franklin museum, the huge city hall and (inevitably) went to the Rocky Steps.

I saw that Philly’s NBA team, the 76ers, played against the New-York Knicks tonight. Last minute, I decided to buy a ticket and I eventually printed it in a huge public library. I’m personally not a big fan of basketball, but I really enjoyed the experience of going to an NBA game. To me, it felt really American. The anthem beforehand, every second was used for commercial purposes and a lot of entertainment. Every inch around the stadium was filled with placed where you could buy food, but there were still lots of people that were carrying cola, candyflosses or popcorn to bring it directly to your seat. I could not believe my eyes!

*The Wells Fargo Center, the stadium of the 76ers*

The next morning, I started with the first of three cycling days which brought me to Washington D.C. I noticed that the suburbs of Philadelphia were in stark contrast with the historic city center, it did not look very pretty. After the end of the first day, I found a very nice place along the side of a road. The road was very quiet, with horses and carriages as the only exception. I later heard that those people were Amish, I didn’t even know about them. Relatively many Amish live here (in Pennsylvania) and they live like they used to live centuries ago. No smartphones, no computer, no tv, no cars, nothing of these technological advances.

The next day, I deliberately chose to skip Baltimore, because a lot of people have told be that it is not a very nice city. My route towards Washington kind of went through a part of the city, and I quickly realized that I made the right decision. I stopped for only 2 minutes to buy an energy drink, when a guy approached me and asked me if I wanted to buy cocaine. I thanked him for his kind offer and quickly moved on. My perfectly mapped out route went via route 29, which would bring me right in the heart of D.C. I proudly made a picture of the sign right before the entrance of the route when I noticed that bikes were prohibited…. Shit! That meant a big detour. The original 50 miles turned into 70 miles, but I made it before it was dark. I met Robert, Claire and baby Elise. I was about to sleep here for two nights and another night at an Airbnb adres.

During Easter, I walked towards the city center. The National Mall was busier than I expected. I had a good timing to visit the city, because it was in the middle of the National Cherry Blossom Festival, a festival celebrate the friendship between the US and Japan. It’s also a good indicator that it’s becoming Spring! Similar to New-York, I was really surprised about the size of everything. I decided to buy a ticket to be able to use a city bike for three days, because I hadn’t cycled enough already. In the evening, I cycled to all the memorial monuments, because they’re open 24 hours per day. Very impressive monuments.

*Everybody wants to take their picture with the blossom trees.*

The George Washington monument with the Capitol in the background

The next day, I transported my stuff to the next address, a fine Airbnb adres which was like a hostel with bunker beds. If I would’ve gone to the city early in the morning, I would’ve had a good chance to spot Donald Trump during the annual white house easter egg roll, but I wasn’t that keen on seeing him. I skipped. Instead, I went to multiple museums, the Capitol, a gallery and a botanical garden. With my aviation background, I obviously went to the National Air and Space museum. The original aircraft that was used by the Wright brothers for the first flight is located right here. Only a century ago. Look where aviation is right now! That’s unimaginable, right? In the evening, I went to a Michigan bar to watch the March Madness finals in which Michigan took part. Unfortunately, Michigan didn’t have a chance to win, the bar was awfully quiet during the second half of the game.

And this is where my cycling plan ends. I knew that I was going to visit Boston, New-York, Philadelphia and Washington D.C., but that’s where my plan ends. Southern Argentina is still the dot on the horizon, but the road towards this horizon is pretty open from now on. In the morning, I decided about my plan for the coming week. I decided to cycle towards the begin of the Blueridge Parkway. It’s a beautiful and challenging cycling route. If I ever want to make it over the Andes mountains, I must get some climbing experience. It took me three extremely beautiful days to get to the beginning of the Blueridge Parkway.

With -6 degrees Celsius and some snow, one last shot of winter awaits me, but I am sure that I can survive that. Maybe I will wait an extra day before starting the route, because cycling on steep and snowy roads doesn’t seem like a clever idea to me.